Pálmar Ragnarsson setti sér það markmið í æsku að verða besti körfuboltamaður á Íslandi og atvinnumaður í greininni. Hann byrjaði ungur að æfa körfubolta og varð bæði bikar- og Íslandsmeistari með Fjölni. Hann fór líka með líðinu úr 1. deild upp í Úrvalsdeild og var það í fyrsta sinn sem félagið komst í deildina. Hann var í 10. bekk grunnskóla þegar hann var valinn í landslið.
Ferill Pálmars var á góðri siglingu þegar hann datt og meiddist á hné á æfingu. Hann var 19 ára. Þremur aðgerðum síðar sagði læknir við Pálmar: „Ef þú ætlar að geta gengið þegar þú verður eldri þá er ekki gott að þú spilir körfubolta.“
Pálmar segir draum sinn hafa hrunið.
„Ég fer á hverja einustu æfingu með það í huga að hafa gaman“
„Þarna var ég tvítugur með draum. Líf mitt hafði snúist um körfubolta. Ég vissi ekki hvað ég ætti að gera. En þá var hringt í mig og ég spurður að því hvort ég vilji þjálfa einn flokk í körfubolta. Ég hafði engan áhuga á því og sagði það útilokað. Líf mitt hafði snúist um körfubolta. Ég vissi ekki hvað ég ætti að gera.“
Pálmar lét á endanum undan. Honum fannst gaman að þjálfa og hefur nú gert það í 12 ár.
En hvernig breytti hann markmiði sínu?
„Ég ákvað þá að verða góður þjálfari. Ég fer á hverja einustu æfingu með það í huga að hafa gaman og að það verði gaman fyrir krakkana. Draumur minn um það að vera góður leikmaður breyttist í það að verða góður þjálfari.“
Pálmar hélt fyrirlestur um feril sinn í körfubolta og breytt markmið á ráðstefnunni Sýnum karakter – Allir með.
